Bundan yüzyıllar evvel, Çin’de imparatorun hizmetinde çalışmak için sınavlar düzenlenir, genç insanlar bu sınava girerler ve başarılı olanlar sarayda çalışmaya hak kazanırlardı.

 

Üç genç arkadaş da bu sınava girmek istiyorlardı. Kısmetlerini öğrenmek için bir kâhinin yanına gittiler ve onu soru yağmuruna tuttular.

 

Sınav zor mu olacak, kolay mı? Sınavı geçebilecek miyiz? Hepimiz mi geçeceğiz? Kim kazanacak? Kim kaybedecek? Sorular hakkında bizi aydınlatır mısınız?

 

Bu ve buna benzer birçok soru sordular. Ama kâhin hep sessiz kaldı, hiçbir sorularına cevap vermedi. Nihayet, gençler soru sormayı bırakıp sessizleştiğinde, kâhin tek parmağını havaya kaldırdı ama ağzından yine hiçbir söz çıkmadı.

 

Gençler kâhinin ne demek istediğini anlamadılarsa da, yanından ayrıldılar ve daha sonra sınava girdiler.

 

Sınavdan sonra, üç gençten sadece birisinin kazandığı, diğer ikisinin başarısız olduğu ortaya çıktı. Kâhinin tek parmağını havaya kaldırmasının anlamını şimdi çözmüşlerdi. O, bu hareketiyle sınavı gençlerden sadece birisinin kazanacağını söylemek istemişti. Bu olay, yaşlı kâhinin büyük bir şöhret kazanmasına yol açtı.

 

Birçok genç, kâhinin yanında çalışıp bu mesleği ondan öğrenmek istedi ve nihayetinde kâhin bir genci yanına çırak olarak aldı. Çırak kâhinin o meşhur olayı nasıl bildiğini çok merak ediyordu. Bir gün dayanamayıp sordu:

 

Usta bana o gençlerden sadece birisinin sınavı geçeceğini nasıl bildiğini anlatır mısın? Bunun sırrı nedir?

 

Yaşlı kâhin, gülümseyerek tek cümleyle cevapladı:

 

Evladım bu işin sırrı hiç konuşmamaktır.

 

Ben, hiçbir şey söylemeden, sadece tek parmağımı havaya kaldırdığımda, bu her türlü anlama gelebilirdi. Birisi geçtiğinde ki öyle oldu; sadece bir kişinin geçeceği anlamına gelebilirdi. İkisi sınavı geçseydi, bu sadece birinin kalacağını gösterirdi. Hepsi sınavda geçse yâda kalsaydı hepsinin "birden" kazanacağı ya da kaybedeceği anlamına gelirdi...