Şehrin en modern kreşine bebeğiyle birlikte gelen genç anne, masasının üzerindeki süslü yazıdan müdür olduğu anlaşılan adama:

 

-Çocuğumu buraya vermek istiyorum, dedi. Duyduğuma göre en bilimsel bakım sizinki imiş.

 

Müdür bey kasılarak:

 

-Doğru duymuşsunuz, dedi. Baştan sona her şeyimiz öyledir.

 

Genç kadın duyduklarından çok mutlu olmuştu. Bebeği göstererek:

 

-Bilimsellik gerçekten de güzel şey, dedi. Bu haylazı uslandırır İnşallah.

 

Müdür bey, annesinin kucağındaki kıpırdanan yavruya göz gezdirip:

 

-Kız herhalde, öyle değil mi? dedi. Yaşı da bir buçuk iki olmalı.

 

Kadın:

 

-Evet evet, tam üstüne bastınız, diye atıldı. Akıllanmaya başladığı için fazla ilgi bekliyor. Sosyal bir insan olduğum için eve bağlanmak mahvetti beni.

 

Müdür bazı evraklar çıkararak:

 

-Anlaşmayı aylık dönemler halinde yapıyoruz, dedi. Bilimsel çalışmalar bunu gerektiriyor. Ücreti de peşin vermelisiniz.

 

Genç kadın, adamın uzattığı kağıdı inceleyip:

 

-Para önemli değil, dedi.. Hemen takdim ederim. Fakat en alt satırı anlamadım.

 

Adam koltuğundan doğrularak:

 

-Haa! Evet, o çok önemli, dedi. Bir giyim eşyanızı istiyoruz. Kazak veya hırkanız olabilir.

 

-Hırka mı? Diye afalladı kadın. O da nerden çıktı?

 

Müdür Bey, büyük bir ciddiyetle:

 

-Sadece bilimsel bir netice efendim, dedi. Sadece bilimsel.

Uyurken bebeklere onları örtüyoruz. Anne kucağı gibi oluyor da . . .