Yanlış anlaşılmak, en çok canını yakan şeylerden biridir insanın.

İftiraya uğramak gibidir...

Haksızlığa maruz kalmaktır... Aklından bile geçmeyecek şekilde algılanmak...

Ve biz insanoğlu nedense hep en kötü olanı, en fesat olanı geçiririz içimizden.

Siz iyi şeyler düşünür, güzel hayaller peşine düşer, tatlı cümleler kurarsınız…

Ama siz ne yaparsanız yapın sorun nasıl anlattığınızdan çok, nasıl anlamak istedikleridir.

Çünkü kendi istedikleri, işlerine geldikleri gibi anlayacaktır insanoğlu,

Böyle öğrenmiştir evvelden ve çiğ süt emmiştir eski bir deyimle…

Bazen en kötüsünü iyi, bazende en iyi düşünceyi kötüye yorar…

Buna alışkın değilseniz, daha büyümemişsinizdir demektir. Alışacak, zorlanacak, garipseyecek ama büyüyeceksiniz...

Kurallar koyacaksınız kendinize belki, yanlış anlaşılmaktan korkup sosyal bir fobi geliştireceksiniz,

Bu yüzden asla siz olmayacaksınızdır…

Samimiyetinizi kaybedecek, gülüşünüzü kontrol etmeye başlayacaksınız.

Ruhunuz başka, bedeniniz başka davranmaya uğraşacak, önceleri bunu başarıp, gurur duyarken kendinizle, sonra nefes alamadığınızı hissetmeye başlayacaksınız... Özünüzü, kendinizi özlersiniz çünkü...

Siz olmayı özlersiniz. Olduğunuz gibi olmayı, içinizden geldiği gibi davranmayı, "Aman be kim ne düşünürse düşünsün banane, elalem ne der" diye isyanları oynayacaksınız...

İşte bunu ya başaracak farklı olcaksınız ya da aynı düzende milyonlarca insan gibi tekerrür edeceksiniz...