[ Asirin ] - Anasayfa
  - Arşiv
     - Hayattan, (Halimize Şükredelim...)
Neden Uyumuyorlar...
2613 defa okundu,
Tıp fakültesini yeni bitirmiş, pratisyen hekim olarak ilk görev yaptığım yere, Konya'ya bağlı bir beldenin sağlık ocağına gitmiştim. Gençtim, bekârdım. Küçük bir beldeydi gittiğim yer. İlk gece bir eve misafir olmuştum. Tren istasyonunun hemen yanında bir evdi. Akşam yemeğinden sonra çaylarımız gelmiş, sohbetler edilmişti. Üzerimde yol yorgunluğu, geldiğim yeni yerin yabancılığı vardı. Saatler ilerliyor, ağır bir uyku beni içine çekiyordu. Ev sahibine bir şey de diyemiyordum. Bir müddet daha geçti; yine bir hareket yoktu. Evin büyüğü olan hacıanneye sıkılarak, 'Anneciğim, sizin buralarda kaçta yatılıyor?' dedim. Hacıanne, 'Evlâdım treni bekliyoruz. Az sonra tren gelecek, onu bekliyoruz.' dedi. Merak ettim, tekrar sordum: 'Trenden sizin bir yakınınız mı inecek?' Hacıanne:
 'Hayır evlâdım, beklediğimiz trende bir tanıdığımız yok.Ancak burası uzak bir yer.Trenden buraların yabancısı birileri inebilir.Bu saatte, yakınlarda, ışığı yanan bir ev bulmazsa, sokakta kalır.Buraların yabancısı biri geldiğinde, ışığı yanan bir ev bulsun diye bekliyoruz.
 Uzaklarda, karanlığın kuytularında bir yerde, oraların yabancısı birine 'ışığı yanan ev' olmak,ne muhteşem bir şeydir!
 Karanlığı,yabancılığı, üşümüşlüğü çözüveren sıcak bir yuva; gidebileceği bir yeri olmayana çalacak bir kapı;yorgun bir bedene serilmiş bir yatak;aç bir mideye hazırlanmış bir sofra olmak ne iyileştiricidir!
 Yolcuya,yabancıya,düşküne,kimsesize,yetime,kırık kalblere yer açmak;'hiçbir yer' olan ara bir durakta onlara 'bir yer' olmak;yersiz ve yurtsuz kaldıkları için hiçbir yere gidemeyenlere dönebilecekleri bir 'adres' olmak ne çok makbule geçer!
 Üşümüş bir kediyi evin içine almak;aç bir köpeğin önüne bir kap yemek bırakmak; yaralı bir kuşun yarasına inceden bir merhem sürmek;hayatın dokunup geçerken acıttığı bir insan kalbinde esastan bir sabır estirmek,hayatı yaşanır kılan ne diri bir güzelliktir!
 Konya Ovası’nda,son trenden inen yabancılar için 'ışığı yanan ev'ler yerinde hâlâ duruyor mudur?
 Yabancılar,yorgun bedenlerini yün yataklarda dinlendirmeye devam ediyorlar mı?
 Aç bir köpeğin önüne bir kap yemek bırakan kadınlar yaşıyorlar mı?
 Kuşlara yuva yapan mimarlar sahi şimdi neredeler?
 Yoksa o güzel insanlar güzel atlara binip gittiler mi ?
 Profesör Saffet Solak'tan bir anı...